Ik kreeg een boom cadeau uit Zuid-Tirol

Sam De Bruyn
Sam De Bruyn
Founder
Sam reist, schrijft en deelt wat hij ziet, ruikt, proeft en beleeft. 

Echt waar. True story. Ik kreeg een aantal dagen geleden een boom cadeau. Een officiële. Met een certificaat en alles erop en eraan. Het is niet de plant zelf die ik toegestuurd kreeg, maar wel de oorkonde als bewijs dat het mijn boom is. Ik begreep er eerst geen hol van, omdat het volledig in het Italiaans was. Maar gelukkige kreeg ik niet veel later ook nog een bericht met wat uitleg in het Nederlands.

Mijn grenzen over.

Het had allemaal te maken met de zomer van 2021. Dat was zo een prachtig vaag moment, tussen twee lockdowns door, weet je't nog? Ik had voor het eerst sinds corona beslist dat ik mijn grenzen nog eens zwaar zou opzoeken. Sterker nog, ik was van plan er los over te gaan! Voor het eerst in lange tijd, durfde ik die verduivelde staycations de rug toekeren.

Dat gebeurde als fotograaf en schrijver van Håndbagage, de reisblog die ik zwaar verwaarloosd heb sinds we Skolto beginnen bouwen zijn ... Ik trok recht naar de hoogste toppen van Zuid-Tirol, in het Noorden van Italië!

Compensatie.

Het mooie gebaar dat me te beurt viel, het krijgen van een boom, was in gang gestoken door de toerismedienst van de regio. Ik had met één van hun sympathiekste medewerksters namelijk een lunch genuttigd. Dat werd daar als een business lunch in de boeken genoteerd. En blijkbaar is het company policy bij Visit Südtirol om de CO2 veroorzaakt door business afspraken, te compenseren!

Helaas, gezien de kortstondige aard van mijn verblijf, was ik genoodzaakt geweest het vliegtuig te nemen om tot in Italië te geraken. Je geraakt er ook met een combinatie van nachttrein en gewone trein, maar dan ben je al gauw bijna 24u onderweg. Dat had niet zo heel veel zin voor mijn korte verblijf.

Er zat dus niets anders op dan de CO2 van mijn volledige vluchten goed te maken door een volwaardige boom te planten, in een natuurdomein in Italië. Zalig idee!

Prachtreis.

Het was zeker niet de eerste keer dat ik in Zuid-Tirol kwam. Ik was er al een paar keer gecharmeerd geweest door de machtige vergezichten, het overdreven lekkere eten & de warme bevolking ... En toch werd ik nog maar eens volledig van mijn sokken geblazen.

Mijn reisgezelschap zal beweren dat die positiviteit aan hem te wijten is. Maar dat zou net iets te veel credit zijn. We hadden gewoon het perfecte reisschema, met enkele heerlijke hotspots:

  • De Toblacher See, oftewel: Lago di Dobbiaco. Daar ligt een grote camping, met de prachtigste tiny houses: De Skyview Chalets.
  • De Pragser Wildsee, aka. Lago di braies. Een machtig meer, scroll maar een eind naar beneden om het te zien.
  • Het schattige, kleurrijke stadje Bruneck
  • Kronplatz, een plek die mensen vooral kennen van het skiën, maar ook cultureel een topper is!
  • Een hike naar de Tre Cime di Lavaredo, ook bekend als de Drei Zinnen.

En dat, dames & heren, ... is werkelijk een ongeziene pracht van een hike. Waawie.

Het is één van de populairste plekken in de Dolomieten. En toch viel het heel erg mee qua drukte, toen wij er waren. De urenlange klim schrikt ongetwijfeld ook mensen af. Maar het is het helemaal waard.

Eens bovengekomen wacht een grote herberg met versgetapt bier en warme apfelstrudel.

Magisch mooi meertje.

Een ander verhaal kregen we bij Lago di Braies. Dat was echt koppen lopen om een selfie te kunnen nemen met het vreemdste heldergroenige water ooit. Waar die kleur vandaan komt, niemand weet het. Maar het ziet er prachtig ui!

Dat mooie meer, zo statig geflankeerd door de bergtoppen. Een aanrader, ondanks alle wannabe-influencers met selfiesticks 😉

Kronplatz

Van het dal ging het dan weer naar de toppen.

Op Kronplatz heb je op een unieke plek enkele van de meest fenomenale musea! Eentje over bergkunst, in een onbeschrijfelijk gebouw, getekend door Zaha Hadid. En een ander over berg-fotografie, in een gebouw dat gevaarlijk over de helling bungelt.

No items found.

Conclusie

In het heel kort gezegd: Zuid-Tirol is met stip één van de fijnste streken waar ik al zo vaak mocht van genieten. Het is zo veelzijdig, en trekt ook volop de kaart van duurzaamheid. Niet enkel door bomen te planten voor verwende reisbloggers. De lokale keuken is er bijvoorbeeld ook volledig door bezeten. Alles lokaal. Alles korte keten.

Nu nog een vlottere treinverbinding, en we zijn er helemaal!

Gerelateerde producten

Laat je inspireren door deze stories